Położenie markerów (trójkątów i rombów) wskazuje na wartości średnie, jakie uzyskały porównywane trzy grupy respondentów. Wartości wyrażono tu w skali ocen akademickich, zatem 3 to poziom dostateczny, 4 dobry, 5 bardzo dobry.
Markery na liniach pionowych to wyniki pierwszego pomiaru, a między liniami – drugiego pomiaru. Nachylenie linii łączących pary markerów oznacza przyrost lub spadek poziomu wskaźnika. Poziome linie przerywane to uogólnione rezultaty grup o danym kolorze.

Porównuje się parami wskaźniki każdej grupy z pomiarów dokonanych w odstępie czasu, np. przed i po całym kursie. Ponadto ocenia się różnice poziomów i zmiany jakie zaszły w grupach uczestniczących w tych samych lub podobnych zajęciach.

---

Końce odcinków to kresy górne H i dolne L odchyleń realnych, a markery wewnątrz to poziomy średnie M. Markery te na odcinku wskazują trzy poziomy (wysokie, średnie i niskie) zróżnicowanych osiągnięć respondentów z jednej grupy. W zakresie rozproszenia wyznaczonym przez długości odcinków mieszczą się rezultaty kwalifikowanej większości około 2/3 liczby badanych w danej grupie. Na czarnych liniach pionowych umieszczono poziomy z pierwszego pomiaru, a między liniami z drugiego.

Porównuje się dwie triady poziomów HML, czyli pozycje 6 markerów na sąsiednich odcinkach z obu pomiarów. Ocenia się przyrosty poziomów i współbieżność zmian u osób mniej zdolnych na tle bardziej zdolnych w danej grupie.

---

Na wykresie pasmowym rezultaty lepsze zorientowane są w prawo, a gorsze w lewo. Pasemka niebieskie ilustrują realne odchylenia wyników ponadprzeciętnych, a czerwone – poniżej przeciętnych. Proporcje długości pól niebieskich i czerwonych świadczą o symetrii lub asymetrii rozkładów. Czarne pola to miara rozziewu opinii.
Pionowa linia wytycza z lewej strony strefę niezgodności wypowiedzi ze standardami. Położenie pasemek sytuuje rozkład w strefach, a ich rozpiętość wytycza rozrzut wyników ok. 68% badanych.

Ocenia się długości pasemek oraz ich optymalne rozmieszczenie w prawej strefie zgodności, co świadczy o sile wniosków. Wykrywa się zjawiska niekorzystne, takie jak zbyt duże lub małe zróżnicowanie wyników bądź nadmierny rozziew opinii.

---

Rozpiętość "płatków" figury rozetowej ilustruje poziomy wszystkich wskaźników z dwóch pomiarów. Płatki białe i żółte to wskaźniki z pierwszego pomiaru, a czerwone i niebieskie – z pomiaru drugiego. "Rozrost płatka" z białego do czerwonego to zmiana poziomów dolnych L, a z żółtego do niebieskiego – poziomów średnich M. Większa odległość od centrum to wyższa wartość wskaźnika.
W praktyce nie ma potrzeby ilustracji zmian poziomów górnych H, gdyż tam zmiany są nieznaczne.

Określa się kierunki i wielkość zmian. Pierwsza ćwiartka wykresu oznacza wskaźniki poznawcze, a trzecia ćwiartka – afektywne. Ocenia się gładkość bądź postrzępienie obrzeży "płatków", co oznacza harmonijność lub nierównomierność zmian.

---

Długości i zwroty poziomych słupków ilustrują różnice pomiędzy rezultatami pierwszego i drugiego pomiaru. Słupki skierowane w prawo od pionowej osi zerowej oznaczają tendencje dodatnie, a w lewo – tendencje ujemne. Różowe słupki wskazują trend średnich poziomów wartości wskaźników. Żółte pola to bilans zmian dotyczących niezgodności wypowiedzi mniejszości osób wobec większości. Jeśli słupki różowe wskazują wyraźne tendencje przyrostowe, to niewielka niezgodność jest dopuszczalna.

Ze zwrotów i z długości słupków wnioskuje się o zmianach jakie zaszły w średnich poziomach wskaźników w badanym okresie. Wyniki są tym lepsze, im mniej słupków skierowanych jest w lewo lub gdy po lewej w ogóle nie ma słupków.

---

Wektory niebieskie to indeksy przyrostów badanej zmiennej w czasie, a wektory czerwone – spadków. Wypadkową przyrostu i spadku jest szary wektor efektu, skierowany w górę lub w dół od osi stanu zerowego. Markery w postaci rombu nad osią wskazują dodatnie wartości mierzonych efektów, a pod osią – ujemne. Rozpiętość pomiędzy markerami trójkątnymi oznacza amplitudę fluktuacji.

Z układu i długości wektorów wnioskuje się o efektach jakie zaszły w różnych wskaźnikach badanego procesu, np. o jakości zajęć. Z rozpiętości wektorów ocenia się intensywność oddziaływań na grupę, np. wpływ osoby prowadzącej zajęcia.